αλά το λέω, ότι σιγά-σιγά σχηματίζεται ένα «δίκτυο μυαλών» ανάμεσα στους πραγματικούς Έλληνες. Αν δεν ήταν η επιμονή του Διηνέκη με το συγκεκριμένο θέμα (στη διαίσθηση του οποίου αποδίδονται καί τα εύσημα), μάλλον τίποτε δεν θα με ωθούσε στο να ρίξω μιά δεύτερη ματιά – πιό προσεκτική αυτή, σίγουρα. Γι’ αυτό καί αφιερώνω δεύτερη σχετική ανάρτηση.
Τα στραβά της μικρής καί της οικογένειάς της όχι μόνο τα επεσήμανα, αλλά καί τα χτύπησα με σκληρές κουβέντες.
  • Την έφτιαξαν -όσο γινόταν- σωστό άνθρωπο οι γονείς της; Όχι.
  • Φέρθηκε εντελώς ηλίθια; Ναί.
  • Εξερέθισε τους Κινέζους μ’ αυτό που έκανε; Ναί.
  • Τιμωρήθηκε όπως έπρεπε; Ναί.
  • Είναι αντιπαράδειγμα (προς αποφυγήν) γιά τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα της ηλικίας της; Σαφώς.
  • Έφτασε σε σημείο να λερώσει (ας ελπίσουμε όχι ανεπανόρθωτα) τις παραδοσιακώς καλές σχέσεις Ελλάδας-Κίνας; Αν ενήργησε μόνη της, όχι. Αν τη βάλανε (όπως υπαινίσσεται ο Διηνέκης), ΝΑΙ. (Κι ίσως αυτό ακριβώς να θέλανε οι ηπαπαραίοι. Να μας κοπεί η όρεξη να λοξοκοιτάζουμε προς Κίνα μεριά, γιά συνεργασίες καί οπλικά συστήματα.)
Επομένως (μετά το «ΝΑΙ»), είναι αυτό ένα ακόμη χτύπημα (ένα από τα πολλά…) κατά της ίδιας της Ελλάδας, μέσα σ’ έναν κόσμο, που οσημέραι μετατρέπεται σε όζοντα βόθρο; Είναι. Κι όπως καταλαβαίνετε, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα, είναι να μαζέψει ακόμη μερικές σφαλιάρες – καί μάλιστα από φιλικές χώρες, που δεν μας έδωσαν αφορμή να τις προσβάλουμε.
Αποτέλεσμα εικόνας για ναρκωτικα
Όμως, ουδείς αναμάρτητος.
Το δικό μου το αμάρτημα είναι πως δεν βλέπω, δεν αντιλαμβάνομαι τα πάντα όσο γρήγορα πρέπει – ενώι πρέπει. Ενώι έχω χρέος απέναντι στη χώρα μου καί στον λαό μας. (Έχω μεν ένα σωρό βάσανα στην καμπούρα μου καί συχνά-πυκνά σταματάει το ρημάδι μου να σκέφτεται, αλλά δεν ψάχνω γιά δικαιολογίες. Την πατάτα τη διέπραξα.)
Λοιπόν, όταν σκέφτηκα ψύχραιμα όλα τα δεδομένα, κατάλαβα (γιά λόγους που δεν θα εκθέσω) πως αυτή η κοπέλλα είναι η παροιμιώδης «πεταλούδα στο …Πεκίνο»!!! Καί -κυριολεκτικά!- ήταν το λάθος άτομο στον λάθος τόπο καί χρόνο. Όθεν, πρέπει να βγεί από τη φυλακή καί να επιστρέψει στην Ελλάδα όσο συντομώτερα γίνεται.
Προς τούτο, η ευθύνη η δική μου σύγκειται στη δημοσίευση της σημερινής αναρτησούλας μου. Κι από εδώ καί μετά, αρχίζουν οι ευθύνες άλλων.

Λοιπόν, το γνωρίζω άριστα πως δεν είναι κυβερνητικό το θέμα, καί πως ούτε η -φερόμενη ως- κυβέρνησή μας ευθύνεται. (Μήπως, όμως, έχετε ακουστά κάτι, που ονομάζεται «δημόσιες σχέσεις»; )
Αλλά καλά θα κάνει η νύν κυβέρνηση της Ελλάδας να ζητήσει μιά μεγαλοπρεπή συγνώμη από την κυβέρνηση της Κίνας. Παρασκηνιακώς οπωσδήποτε, αλλά μπορεί καί φανερά. Ναί, φανερά! Τί, δηλαδή; θα της πέσει η υπόληψη; Στο κάτω-κάτω, οι πολιτισμένοι άνθρωποι φέρονται καί πολιτισμένα – καί καλό είναι η Ελλάς να ξαναδώσει το καλό παράδειγμα της ευγένειας καί του πολιτισμού στον βρωμερό κόσμο μας, όπου έχει επικρατήσει ο διεθνής γκανγκστερισμός.
Επίσης, το γνωρίζω άριστα πως δεν είναι εκκλησιαστικό το θέμα, καί πως ούτε η -φερόμενη ως- ηγεσία της Εκκλησίας μας ευθύνεται. Αλλά η Εκκλησία μας (κι όχι μόνον η εν Ελλάδι) πρέπει να ενεργήσει τάχιστα, ώστε η Ειρήνη Μ. να βγεί από τις φυλακές του Χόνγκ Κόνγκ καί να επαναπατριστεί.
Βλέπετε, στο Χόνγκ Κόνγκ υπάρχει ορθόδοξη Μητρόπολη δική μας, η οποία (όπως διαβάζω) έχει άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση της Κίνας. Εντάξει, η Μητρόπολη του Χόνγκ Κόνγκ υπάγεται μεν απ’ ευθείας στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά κι ο δικός μας ο Μακαριώτατος πάσης Ελλάδος οφείλει να σπεύσει. (Τί, δηλαδή;! Μόνο να πηγαίνει στα λαθρομούσλιμζ χωρίς σταυρό; Ή μόνο να πηγαίνει βολτίτσες στη Μυτιλήνη -την πατρίδα της Ειρήνης- με τον πάπα Ρώμης; )
Εδώ σε θέλω, Μακαριώτατε! Στα δύσκολα! Όπως στα δύσκολα θέλω καί τον μητροπολίτη Χόνγκ Κόνγκ (που στις 9 Ιανουαρίου 2018 κλείνει ακριβώς δέκα χρόνια στον θρόνο, άρα καλό είναι να τιμήσει την επέτειο αυτή με λαμπρό τρόπο αγαθοεργίας) – κι ελπίζω ότι οι «άριστες σχέσεις» καί τα ρέστα δεν περιορίζονται σε αλληλοτραπεζώματα κι ωραία λόγια. (Εκτός αν οι ηγέτες της Ορθοδοξίας αφήσατε ως «αντιπρόσωπο» τον καθολικό παπά, που επισκέπτεται τις φυλακισμένες…)

Αγαπητοί μου αναγνώσθαι, όχι, δεν τρελλάθηκα! Δεν αποχάζεψα τόσο πολύ! (Ακόμη.) Γιά τους προειρηθέντες (κυβέρνηση κι Εκκλησία), η …εκτίμησή μου εξακολουθεί να βρίσκεται σε επίπεδα διαστημικού ψύχους. Αλλά είναι τα μόνα άτομα, που μπορούν να κάνουν κάτι θετικό γιά την (προ)φυλακισμένη Ειρήνη – εξ ού καί η έκκλησή μου να σπεύσουν. (Αν μπορούσα να κάνω κάτι θετικό εγώ, θα έσπευδα εγώ  – δεν θα πλακωνόμουνα στα κείμενα.)
Ειδικά γιά την Εκκλησία, θέλω να πω πως η ιστορία αυτή έχει καί μιά έντονη μεταφυσική πλευρά. Γι’ αυτό, αν δεν ενεργήσει η Εκκλησία, πολύ φοβάμαι πως θα υπάρξουν συνέπειες… «άνωθεν»… Πράγμα που απεύχομαι, βεβαίως.

Κι όσο γιά σένα, Ειρήνη…
Αν ήμουν ο πατέρας σου, θα σού ‘ριχνα τη σωστή ποσότητα ξύλου, που πρέπει να τρώει κάθε παιδί. (Καί δε χαμπαρίζω εγώ από αγοράκια καί κοριτσάκια – τάχαμου ευαίσθητα τα κοριτσάκια, καί λοιπές παρεμφερείς αηδίες.) Όχι ελλιπή. Καί όχι τώρα, κατόπιν εορτής. Εγκαίρως θα τις έτρωγες, από τότε που φορούσες πάνες.
Αλλά δεν είμαι, γι αυτό τη γλύτωσες.
Πάντως, όταν με το καλό θα ξανάρθεις στην Ελλάδα (που θα ξανάρθεις), φρόντισε στο εξής να προσέχεις τις παρέες σου. Καί μακριά από ψεύτικα όνειρα!!! Βρες έναν σωστό άντρα να σ’ αγαπάει καί να τον αγαπάς, παντρέψου τον, κάντε μαζί οικογένεια καί παιδιά (τρία-τέσσερα Ελληνάκια, όμορφα σαν εσένα), καί φρόντισε αυτή την ιστορία να τη σβήσεις από τη μνήμη σου διά παντός.
Ίσως κάποια μέρα συναντηθούμε – σε μιά άλλη Ελλάδα, που θα είναι όπως της πρέπει. Θα μιλήσουμε… θα πούμε πολλά. Ως τότε, όμως, περιμένω μέσα σου ν’ αναπτυχθεί η συμπόνοια γιά τον συνάνθρωπο, καί ν’ αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο, τους ανθρώπους, κάπως διαφορετικά. Από ανώτερη σκοπιά. Ως πλάσματα της Δημιουργίας, κι όχι ως αντικείμενα προς εκμετάλλευση. Όχι νοοτροπία «Η ζωή είναι τώρα, να προλάβουμε να την αρπάξουμε!», καί λοιπές τρίχες. Το να πατάς επί πτωμάτων, γιά να τη βγάλεις εσύ καθαρή, δεν είναι καθόλου ωραίο.
Κι ελπίζω (κι εύχομαι) το σπάσιμο των σημερινών ψυχικών σου δεσμών να πάει κόντρα σε ταχύτητα με την έξοδό σου απ’ τη φυλακή του Χόνγκ Κόνγκ.