κόμη μία μέθοδος να διαδοθούν οι ιδέες μας, ίσως είναι η μέθοδος …των απατεώνων! Λόλ!!!  Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στις διαβόητες «πυραμίδες»«αεροπλανάκια», ή «σχήματα Πόνζι», κτλ). Όπου ένας μαζεύει πχ δέκα, τους παίρνει πχ από χίλια ευρώ τον καθένα, καί βρίσκεται με δέκα χιλιάρικα στα χέρια έτσι, «αέρα». Οι δέκα βρίσκουν από άλλους δέκα έκαστος, καί κάνουν τα ίδια. Καί ούτω καθ’ εξής.
Με τη διαφορά ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ο πληθυσμός της Ελλάδας καλύπτεται σε εφτά βήματα, ενώ ακόμη καί της Ινδίας σε εννέα. Άρα, οι «πυραμίδες» ευνοούν πάντα όσους τις αρχίζουν. Οι των τελευταίων επιπέδων πάντα χάνουν.
Όμως, αναφέρω εδώ αυτό το σχήμα, γιά να δείξω πόσο εύκολο είναι να διαδοθούν οι ιδέες στο σύνολο του ενηλίκου καί νοήμονος ( ; ) πληθυσμού της χώρας: ένας πιάνει στο μπλά-μπλά άλλους δέκα, καί ούτω καθ’ εξής.
Θα μου πείς, όμως… υπάρχουν δύο παράμετροι, που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν:
  • Ότι αυτός που μιλάει στους δέκα, μπορεί να μην είναι τόσο καλός ρήτορας. Τα μισά θα τα ξεχάσει, τα μισά θα τα πεί με δικά του λόγια – αλλοιώνοντας, ίσως το αρχικό νόημα.
  • Κι ότι θα μπορούσε ένα καί μόνον ιστολόγιο να μαζέψει όλους τους ενδιαφερόμενους, χωρίς πρακτική χρεία προφορικών «πυραμίδων» – ή καί προσοχής να μην αλλοιωθούν στην πορεία τα αρχικώς λεχθέντα.
Σωστό. Πλην όμως, μετράει καί η προσωπικότητα του γραφιά. Έτσι, ο κάθε ενδιαφερόμενος αναγνώστης θα πάει και θα κολλήσει εκεί που θέλει. Όθεν, προτρέπω όσους συν-Έλληνες μας ακολουθούν καί δεν έχουν κάνει ακόμη ιστολόγιο, αλλά «τό ‘χουν» στον γραπτό λόγο, να φτιάξουν ένα. Άλλως τε, ίσως να μην επαρκούν γιά όλους τους αναγνώστες ένας Εργοδότης, ένας Μάρκο ντεΣάντ, καί μία κυρία Καλλιόπη. (Εμένα πχ μπορεί πολλοί πιθανοί αναγνώστες να με θεωρούν αλαφρόν -από μυαλά-, καί να μη με γουστάρουν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.) Όμως, με -όπως υπολογίζω- καμιά δεκαριά ιστολόγια συνολικώς, έχουμε καλυφθεί πλήρως. (Άλλως τε, κανείς μας δεν κατέχει την πάσα αλήθεια. Γι’ αυτό χρειάζονται καί οι υπόλοιποι ιστολόγοι.)
Καί δε μιλάω γιά «διαφώτιση» του λαού καί λοιπές θρίχες περμανάντ (ουκέτι καιρός, είπαμε), αλλά γι’ ανταλλαγή πρακτικών εφαρμοσίμων ιδεών, πλέον.

Με την ευκαιρία, προσοχή στους «επαγγελματικούς» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πατριωτικούς ιστοτόπους, διότι αυτοί κατά κανόνα πρόσκεινται σε κάποιο κόμμα ή κάποιους πολιτικάντηδες (σε πρόσωπα κι ομάδες καταστροφής της Ελλάδας, παναπεί). Δεν τους αποκλείουμε από το πεδίο της προσοχής μας, αλλά τούς διαβάζουμε μόνο γιά ενημέρωση. Όχι γιά διαμόρφωση γνώμης, όχι γιά ιδέες περί του δέοντος γενέσθαι με την Ελλάδα μας.
Το πλέον πρόσφατο κρούσμα κεχαριτωμένης βλακείας παύλα προδοσίας τέτοιων ιστοτόπων αποτελεί η φόρα-παρτίδα αποκάλυψη της αποστολής του Μιράζ που έπεσε στη θάλασσα. Το τί καντήλια άκουσαν, όταν τα διάβασα αυτά, δε λέγεται. Ωραία δουλειά!… Λένε φόρα-παρτίδα στους Τουρκαλάδες ότι, αν δοκιμάσουμε να βομβαρδίσουμε τον στόλο σας, τα αεροπλάνα μας θα παρουσιάσουν «κράτημα» στον κινητήρα, καί θα μεταβληθούν σε …ψαρόβαρκες! Το δε ηθικό του λαού μας πάει στα ουράνια με κάτι τέτοια, τί να σας  πω.
Φαντάσου, τώρα, να μιλάς με κάτι τέτοιους «πατριωταράδες» γιά αισυμνητεία κτλ, καί να τους πείς ονόματα!… Μετά από κάποιες μέρες, κι εσύ, καί τα ονομάτα, είναι λίαν πιθανόν να επαναλάβετε τα λογύδριά σας στον Άγιο Πέτρο – κατά Παράδεισο μεριά.
Μακριάαααα!!!!, λέμε.
Κάποιος να τους μαζέψει, επιτέλους, αυτούς τους μαλάκες. Κι αν χρειαστεί, με ζουρλομανδύα καί μ’ ενέσεις καταστολής στον κώλο.Αποτέλεσμα εικόνας για ψυχεδελικα σχεδια

(Παρένθεση: Υπάρχουν καί χειρότερα – αν καί δεν με παρηγορούν.
Μετά το 1967, όταν οι Αιγύπτιοι είδαν τα αεροπλάνα τους να καταστρέφονται στο έδαφος, παρακάλεσαν τους Σοβιετικούς να τους φτιάξουν ένα υπόγειο αεροδρόμιο, γιά ασφάλεια. Πράγματι, οι Σοβιετικοί έφτιαξαν ένα πολύ προχωρημένο γιά την εποχή του υπόγειο αεροδρόμιο-πρότυπο κάπου μέσα στην έρημο.
Έλα, όμως, που το αεροδρόμιο χρειαζόταν καί προωπικό, το δε προσωπικό χρειαζόταν ένα μέσον να μεταβεί στη δουλειά του. Πράγματι, λοιπόν, το Αιγυπτιακό κράτος δρομολόγησε μιά γραμμή λεωφορείων… των οποίων οι στάσεις έγραφαν: «στάση γιά μυστικό αεροδρόμιο». Γεγονός!!!
Οι πράκτορες του Οξαποδουήλ που τά ‘δαν αυτά, ακόμη απορούν αν είχαν να κάνουν με άτομα τόσο χαμηλής νοημοσύνης, ή τόσο …υψηλού χιούμορ.)

(ζ) Ανασταλτικά ( ; ) στοιχεία.
Ο Παλαιός με ψέγει, διότι δεν θεωρεί σωστή στρατηγική το να περιμένουμε να φαγωθούν οι «μεγάλοι» μεταξύ τους.
Εδώ, όμως, είναι ευκαιρία να μιλήσουμε γιά την «αλήθεια/γνώση τύπου Α’ « καί την «αλήθεια/γνώση τύπου Β’ «. Καί, όσα πώ, βάλτε τα ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ στο μυαλό σας.
Ερώτηση:
Τσιμπάει η σφήκα;
  • Ο Α’ απαντάει: «- Ναί!».
  • Ο Β’ απαντάει επίσης: «- Ναί!».
Ερώτηση δεύτερη,  κατ’ ακολουθίαν:
Πώς το ξέρεις;
  • Ο Α’ απαντάει: «- Με τσίμπησε!».
  • Ο Β’ απαντάει: «- Το διάβασα στην εγκυκλοπαίδεια.».
Λοιπόν, είναι φανερό πως γνώση από γνώση διαφέρουν, αν καί ενδεχομένως παράγουν τα ίδια αποτελέσματα. Όμως, καταλαβαίνετε πως πολύ καλύτερα συμπεριφορικά αποτελέσματα παράγει η «αλήθεια/γνώση τύπου Α’ «. Γιατί; Μά, διότι στα ερεθίσματα αντιδρούμε αυτομάτως, άρα γρήγορα (καί κατά κανόνα σωστά) – πχ η δεξιότητα ενός ξυλουργού, κτλ. Έχουμε ήδη αντιμετωπίσει τα προβλήματα, άρα έχουμε ήδη βρεί τις λύσεις – καί τις χρησιμοποιούμε έτοιμες, χωρίς να χάνουμε χρόνο.
Η αλήθεια/γνώση τύπου Α’ ονομάζεται καί πείρα.
Βέβαια, στη γνώση τύπου Β’ καταφεύγουμε, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς. Γιά παράδειγμα… είμαστε στη δεκαετία του 1950. Οι ηπαπάρα έχουν διηπειρωτικούς πυραύλους με πυρηνικά, αλλά δεν μπορούν να πούν: «- Βάστα, Σοβιετικέ, να σου αμολήσω έναν πύραυλο στο κεφάλι, να δώ πόσο θ’ αστοχήσω καί τί ζημιά θα σου κάνω!» Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα! (Δηλαδή, δεν μπορούσαν ν’ αποκτήσουν γνώση τύπου Α’.) Όθεν, ανέπτυξαν τους λεγόμενους αναλογικούς υπολογιστές, που προσομοίαζαν τις βολές των πυραύλων – κι έτσι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους.
Εμείς οι Έλληνες, τώρα, έχουμε πλουσιώτατο υλικό με γνώσεις καί των δύο τύπων, διότι διαθέτουμε πλουσιώτατη Ιστορία – αλλά καί Μυθολογία. Βέβαια, δεν μπορούμε να ξαναστήσουμε μιά Ατλαντίδα γιά να την ξαναβυθίσουμε, δηλαδή επ’ αυτού δεν μπορούμε να έχουμε γνώση τύπου Α’. Όμως, καλό είναι να σπρώχνουμε τη γνώση τύπου Β’ στο συνειδητό μέρος μας, ώστε κατά το δυνατόν να «μεταμφιέζεται» σε τύπου Α’. Παναπεί, την Ιστορία μας καί τη Μυθολογία μας πρέπει να τις βιώνουμε – έστω κι ονειροπολώντας.

…Ρώτησα κάποτε έναν παπά, τί θα γινόταν αν ο Χριστός εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά μας. Απάντησε μ’ ένα τελείως αμήχανο: «- Έεεε…. άαα… παιδί μου, δεν γίνονται αυτά!» Γιατί; Διότι (το αιτιολόγησε), εφ’ όσον έγραψαν τα ιερά κιτάπια γιά Δευτέρα Παρουσία, μέχρι τότε ο Χριστός …δεν μας καταδέχεται! Λόλ!!!
Δεν επέμεινα. Κι όμως… «Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού…» Τί το λες καί το επαναλαμβάνεις, άμα δεν το πιστεύεις; Κολώνει ο Θεός να εμφανιστεί μπροστά σου; Τί Τον εμποδίζει; Λες να ζητήσει πρώτα την άδεια των Ευαγγελιστών; Ή μήπως άφησε απλήρωτη τη λυπητερή του Μυστικού Δείπνου καί Τον κυνηγάνε οι εβραίοι πορνοτελώνες; Λόλ!!!
Είναι φανερό πως ο συγκεκριμένος ιερεύς δεν έκανε ποτέ του προσπάθεια να σπρώξει τη γνώση τύπου Β’ προς τα χωράφια της τύπου Α’.
Ομιλώ …εν παραβολαίς, αλλά πιστεύω το πιάσατε το υπονοούμενον.
Εάν, τώρα, το θέμα του πιθανού αλληλοσπαραγμού των «μεγάλων» το αντιμετωπίσουμε όπως ο Παλαιός, τότε:
  • Η Θεά Αθηνά είναι (ώ της βλασφημίας!!!) χαζή.
  • Ο Ιάσων τρίσχαζος.
  • Η Μυθολογία μας ένα μάτσο χαρτιά γιά την ανακύκλωση.
  • Κι αν οι σπαρτοί γίγαντες του Αιήτη απαιτήσουν να τους …αγοράσουμε καπνοσύριγγα (κάνε τη φράση …στη δημοτική! λόλ!!!), εμείς πρέπει να υπακούσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Σωστά όλ’ αυτά; Όχι, έ; Συμφωνώ.
Λοιπόν, όλα όσα λένε Μυθολογία κι Ιστορία, θα τα μάθετε απέξω «βιωματικώς». Καί δεν θα τα ξαναμφισβητήσετε ποτέ σας.
Γιατί λύσσαξα εγώ να γκρεμίσουμε τα χρηματιστήρια; Διότι όχι μόνο θα πετάξουμε την πέτρα του Ιάσονα στους σπαρτούς, αλλά θα σημαδέψουμε επίσης σε καίριο στόχο. Στην καρδιά τους την ίδια!!! Εφ’ όσον το αερητζήδικο κεφάλαιο των χρηματιστηρίων (γιά το οποίο ο πονηρός Μάρξ δεν είπε τίποτε – διότι θα κάρφωνε τους ομοφύλους του) είναι η ίδια τους η ζωή.
Όχι μόνον θα περιμένουμε ν’ αλληλοφαγωθούν οι «μεγάλοι», αλλά θα τους προβοκάρουμε κιόλας, να ξεκινήσουν μιά ώρ’ αρχήτερα. Αλλοιώς, θα γκρεμίσουν αυτοί οι ίδιοι τα χρηματιστήριά τους (όταν κρίνουν πως τους συμφέρει να το κάνουν), θα την κάνουν με τα κλεμμένα σε ασφαλές μέρος, καί τα δισεκατομμύρια ανθρωπάκια του πλανήτη θα ξαναρχίσουν απ’ το μηδέν να συσσωρεύουν πλούτο πραγματικών (κι όχι αερητζήδικων) αξιών. Ξανά, σαν κορόϊδα των περιτετμημένων «περιουσίων»… που -μετά τον χαλασμό του Γ’ ΠΠ- θα επανακάμψουν όμορφοι κι ωραίοι (καί με βαθύ τροπικό μαύρισμα) γιά να ξαναρμέξουν τα γελάδια.

Γιά να συνοψίσω – καί να ξεκαθαρίσω… διότι η παρεξήγηση μάλλον οφείλεται στην κακή διατύπωση αυτών που είπα:
Λέμε τα ίδια με τον Παλαιό, μόνο που εγώ συστήνω κρυφή δράση. Καί προσώρας όχι μαζική. Τώρα, θα κάνουμε αντάρτικο με καταδρομικές ενέργειες. Κι αργότερα -εννοείται πως- θ’ αλλάξουμε σύστημα, ακολουθώντας το νέο κατάλληλο που θα χρειαστεί.
Επίσης, να ξεκαθαρίσω ότι μιλώντας γιά αγγούρια (καί λοιπά μήκους σημαντικά) στο απευθυσμένον των νεοελλήνων, εννοώ πως –σε δεύτερη φάση, όχι εξ αρχής-  θα έρθει μαζί μας κι ένας αριθμός ανθρώπων, που δεν πείθεται αλλοιώς, παρά μόνον αν δεί τα τζιχάντια να τον κυνηγάνε με τις χατζάρες. Πιό πριν, αυτός ο κόσμος θα πίνει φραππέ αμέριμνος καί θα γελάει με κάτι «παλαβούς», που γράφουν γιά αισυμνητείες καί τέτοια. Εν πάσει περιπτώσει, καλοί καί χρήσιμοι είναι κι αυτοί οι συν-Έλληνες, αλλά στην αρχή είναι τελείως αποφευκταίοι.
Κι όσο γιά τη μπαρμπουτιέρα των εκλογών με τους «λεσχιάρχες» (του Μάτς)… σιγά μην το ξέρουν όλοι, ώ Παλαιέ! Δεν το ξέρουν, δυστυχώς.
 Με την ευκαιρία… Επειδή ο Μάρκο ντεΣάντ κατά καιρούς έχει γράψει (αρκετές φορές) ότι θα δώσει οδηγίες δράσης στον κατάλληλο χρόνο, θέλω να τον ρωτήσω (δημοσίως) μήπως άθελά μου μπλέκομαι στα πόδια του καί κάνω ζημιά. Είπαμε, η αισυμνητεία δεν είναι γιά χόρταση. Υπηρετούμε την Ελλάδα καί μόνον, τα δε λάθη επιπολαιότητας κι ασυνεννοησίας είναι κι αυτά ασυγχώρητα. Μήν πνιγούμε, τώρα, σε μιά κουταλιά νερό, διότι θα γελάνε μαζί μας μέχρι κι οι καθαρίστριες των καμπινέδων της …Μωϋσάντ!
(συνεχίζεται